Op 26 juni zagen wij vanaf ons terras hoe een tornado in de verte over de heuvel-toppen raasde en een spoor van afgeknakte bomen achter zich liet. Door onze beschutte ligging diep in een dal zijn wij gelukig veilig voor dit soort natuur fenomenen, maar het komt wel heel erg dichtbij.
Kimaatverandering is veertig jaar lang aangekondigd: het was een abstract probleem, ergens in de toekomst, ver weg. Inmiddels zijn we beland in het tijdperk van de pijnlijk concrete gevolgen, overal op aarde, hier en nu. Hebben we nu onderhand door hoe hard het de verkeerde kant opgaat?
