Ze druppelden binnen in de loop van de middag, de campers. Geen haast, geen gedoe—gewoon de stilte van de vallei waar de lente zich heel voorzichtig laat zien. Het is weekend, en blijkbaar betekende dat: weg van alles, even ademen tussen de bomen.
’s Avonds schuiven sommigen aan in het restaurant. Geen overdaad, wel een goed glas en gerechten die met aandacht gemaakt zijn. En buiten hangt natuurlijk de geur van nat hout en vrijheid; dus morgen het bos in. Geen plan, wel tijd. En dat is meestal genoeg.
